Na mijn stage ben ik samen met alle studenten van Amava naar Tsitsikama vertrokken. Peter en Daphne gingen mee, maar verbleven ergens anders (enkele minuten verder). Wij verbleven in een soort van jeugdherberg. Met 10 sliepen we in één kamer.
Na de lange rit hebben we ons avondmaal gegeten en even gerust op de koer. We gingen allemaal vroeg naar bed, want we waren moe en er stond ons een druk weekend te wachten. Zaterdag moesten we rond 6 uur opstaan voor een activiteit: Blackwater Tubing. Nadat iedereen zich omgekleed had, vertrokken we naar de ontbijtzaal. De zaal was gesloten en er was niemand wakker. Al het eten voor ons ontbijt en onze lunch stond binnen in de frigo. Toen Peter ons wilde oppikken hadden we nog steeds niet gegeten. Hij maakte andere gasten wakker, maar die konden ons ook niet helpen. Met een beetje cornflakes en koekjes (die we in onze kamer bewaarden) in de onze maag vertrokken we naar onze activiteit. Ik vond het heel spannend want ik wist niet goed wat ik moest verwachten. Terwijl 9 studenten richting de rivier gingen, gingen Lore (een studente) en Peter terug naar de jeugdherberg om al onze spullen op te halen. Ze hadden een plan bedacht om alles onopgemerkt mee te nemen. Lore propte alles in zakken die ze tegenkwam en zette ze in de auto. Peter wilde niet dat we nog in de jeugdherberg verbleven, omdat we hen niet konden bereiken wanneer het nodig was en omdat hij er niet meer tevreden was. Daarom haalden ze al onze spullen op om ze naar een nieuwe kamer te brengen waar Peter en Daphne ook verbleven. Die kamer verschilde helemaal met de kamer die we hadden in de jeugdherberg. Onze nieuwe kamer was modern, had een hoog plafond, een tv, een keuken, een terras, grote badkamers, …. We leefden in luxe. Na de domper in de ochtend was ik blij dat we hier terechtkwamen. De Blackwater Tubing was niet wat ik verwacht had. Ik dacht dat het een wilde rivier ging zijn waar we onze band stevig moesten vasthouden, zodat we er niet af vielen. De rivier was heel rustig. Ik moest vaak heel hard peddelen met mijn handen om vooruit te geraken. Af en toe was er een snellere stroom die ik leuker vond. We zijn ook eens gestopt om van een rots te springen. Je moest samen met je band in het water springen, maar dat is bij mij niet zo goed gelukt. Ik ben namelijk in het water gesprongen met mijn band, maar mijn band schoof weg waardoor ik recht in het water viel. Helemaal kopje onder. Het was wel grappig om mee te maken en waarschijnlijk ook om te zien. Blackwater Tubing vind ik niet echt een aanrader, maar ik heb niet heel veel spijt dat ik het gedaan heb. Nu ben ik een ervaring rijker. In de namiddag zijn we naar ons nieuwe verblijfplaats gereden en ben ik aan het zwembad gaan liggen. Zaterdag was een rustige dag. Zondag daarentegen was wat actiever. Ook die ochtend moesten we vroeg opstaan voor een activiteit. We zijn de dag begonnen met ziplines over watervallen. Dat was FAN-TAS-TISCH! Het uitzicht was geweldig en de ziplines waren super leuk om te doen! Ik zou zeker nog eens willen terug gaan! Nadien zijn we met enkele studenten gaan wandelen. Het was de bedoeling om naar de waterval te gaan en daar te zwemmen, maar omdat we op tijd moesten zijn bij de laatste activiteit, zijn we niet tot aan de waterval geraakt. In het begin zijn we wat fout gelopen, maar dan zijn we terug gekeerd en zijn we op het juiste pad terug geraakt. In heb begin wandelden we door het bos, maar nadien moesten we over rotsen klauteren. Gelukkig had ik de juiste schoenen aan en was het niet zo moeilijk om over de rotsen te lopen. We wandelden langs de zee, waardoor we ook van een mooi uitzicht konden genieten. Het was een prachtige wandeling. Na de wandeling zijn we naar de bungee jump gereden. Twee studenten, Karen en Jana, wilden van de hoogste brug springen. De anderen (en ik) keken vanop een veilige afstand en filmden alles. Het was indrukwekkend om te zien! Aan de ene kant heb ik spijt dat ik niet mee gesprongen ben, maar aan de andere kant denk ik dat ik het heel moeilijk zou vinden om te springen. Deze zondag was echt een geweldige dag! Geen enkele activiteit was teleurstellend! Het weekend in Tsitsikama is een weekend om nooit te vergeten!
3 Reacties
Tijdens de wiskundeles heb ik een doorschuifsysteem georganiseerd. Omdat de leerkracht heel wat punten nodig heeft en grote toetsen aflegt om op hun rapport te schrijven, wil ze alle onderwerpen van de hele ‘term’ herhalen. Daarom heb ik verschillende opdrachten en onderwerpen in het doorschuifsysteem verwerkt. Volgende week zal ik nog andere onderwerpen verwerken in een doorschuifsysteem, want de leerlingen vonden het een leuke werkvorm. Jammer genoeg hebben de leerlingen nog steeds de neiging om antwoorden van anderen te kopiëren. Ik hoop dat ik dat de volgende keren kan vermijden door hen bijvoorbeeld te motiveren door middel van mijn beloningssysteem.
In de namiddag hebben de kinderen sport gehad. Toen we net thuis kwamen, vroeg Peter ons of we hem wilden helpen om koekjes in de fabriek te gaan afhalen. Het zouden 200 dozen zijn die we moesten vervoeren, zodat we die aan verschillende projecten kunnen geven. Wanneer we daar aankwamen bleken het geen 200 dozen, maar 782 dozen te zijn. Maureen, Caroline en ik laadden alle dozen in samen met enkele werknemers van ons project, Human Dignity Centre. Daarna zijn we enkele dozen gaan afgeven in de Kerk. De andere dozen hebben we meegenomen naar huis, zodat we die later kunnen uitdelen. De lessen die ik vandaag heb gegeven verliepen goed. Ik moest wel nog vaak stilte eisen, maar ze hebben mijn manier van lesgeven stilaan door. Ik kan hen ook motiveren wanneer ik het over mijn beloningssysteem heb.
In het After Care Program hebben we (Lotte, Maureen en ik) de leerlingen een dansje aangeleerd. In het begin lachten ze met onze manier van dansen, maar naar het einde toe dansten de meesten mee. Vandaag kwam een vrouw wiskunde geven. Ze had verschillende boxen mee met concreet materiaal. Met de helft van de klas ging ze hiermee aan de slag. De andere helft nam ik mee naar buiten om het optellen en aftrekken tot 20 verder te oefenen. Vorige week merkte ik dat de leerlingen nog steeds met hun vingers tellen. Dit wil ik vermijden. Daarom heb ik hen leren tellen met counters en getalbeelden. Met de kleinere klasgroep ging ik aan de slag met hun counters. Eerst moesten ze getalbeelden leggen wanneer ik hen een getal zei. Daar hadden ze het moeilijk mee, want ze tellen de counters en leggen ze zomaar op een hoopje. Ik moest hen verschillende keren tonen hoe je de counters overzichtelijk kan tellen of leggen. Nadien vertelde ik abstracte verhaaltjes die de leerlingen concreet (met hun counters) moesten leggen om tot het resultaat te komen. De leerlingen hadden veel plezier en het doel werd bereikt! Met een goed gevoel kon ik mijn middageten opeten.
Na de lunchpauze verdween mijn goed gevoel. Ik leidde namelijk mijn thema in en vertelde hen dat we volgende week moeten samenwerken om iets te creëren. Daarom wilde ik samenwerkingsopdrachten doen met de leerlingen, maar dat ging niet goed. Enkele leerlingen speelden zomaar wat en luisterden niet. Ook wilden ze enkel met hun vrienden spelen en niet met klasgenoten die ze niet zo goed kennen. Omdat het niet goed verliep, heb ik hen terug naar de klas gestuurd. Daar heb ik hen uitgelegd dat het belangrijk is om samen te werken en te luisteren. Hopelijk lukt het volgende keer wel! Vandaag heb ik mijn stiltemeter mee naar school genomen. Ook heb ik mijn beloningssysteem ingevoerd. De leerlingen moeten er nog even aan wennen, maar als ze mij met een ster (deel van het systeem) zien rondlopen, gaan ze (meestal) terug naar hun plaats.
De kinderen waren enorm druk vandaag. Ook ik was wat in de war: Normaal moet ik lesgeven van 8uur tot en met 10 uur, maar omdat ik het uur uit het oog verloren was, heb ik tot 10u20 lesgegeven. Ik schrok er van toen mijn teacher dit meldde. Hierdoor hadden de leerlingen maar 10 minuten speeltijd in plaats van 30 minuten. Daarom vroeg ik aan mijn leerkracht of ze nog even mochten verder spelen. Na heel wat gemompel zei ze dat ze nog 10 minuten in de klas konden zitten. Dit begreep ik niet zo goed. Naar mijn mening had ze ze beter nog 10 minuten buiten laten spelen zodat ze hun energie kwijt konden. Omdat de juf aan het einde van de les niet meer wist wat ze met de kinderen kon doen, moesten de kinderen zich maar wat bezighouden gedurende een kwartier. Ondertussen kon zij wat papierwerk in orde brengen. Daarom vond ik het nog absurder dat de kinderen aan het begin van de les geen 10 minuten konden buitenspelen. Na schooltijd heb ik een dutje gedaan, want ik was heel moe. Na mijn powernap werkte ik voor school. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. ArchivesCategories |